گونه نادر

زير سرش كه بلند شَود

حنجره نمي درم

بر در، بر ديوار، بر سر، بر صورت 

نمي كوبم

بي صدا، دُم نداشته ام را مي گذارم روي كول افتاده ام مي روم

من جزء گونه نادري هستم

كه خدا از دستش در مي رود

هر صد سال يك بار به دنيا مي آورد

پی نوشت: صدها عکس و ده ها فیلم... دلم امشب از مرور خاطره ها آتیش گرفت